ഒരു ചെറുകഥ
കുരുവികളുടെ ആത്മാക്കള്‍!
നാഥ്
കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.."എന്റെ ജീവിതം..പാഴായിപ്പോയ ഒന്നാണ്..എനിക്കെങ്ങിനെ
ഉറങ്ങാന്‍ സാധിക്കുമെന്നാണ് നിങ്ങള്‍ പറയുന്നത്?ലോകത്ത് അനേകായിരം കുരുവികള്‍
കുലമൊടുങ്ങുമ്പോളും എങ്ങിനെയാണ് നാം ഇങ്ങിനെ സുഖമായി ഉറങ്ങുക?!"
എന്നാണ്
നാഥ് കുരുവികള്‍ക്ക് വേണ്ടി സംസാരിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത്?അവന് നാലു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍
തുടങ്ങിയതാകണം..അന്നാണ് അവിനാശ് ആ കുരുവിയെ തല്ലിക്കൊന്നത്!അന്നെന്തു മാത്രമാണ്
കരഞ്ഞത്! എന്തു ചന്തമുള്ള കുരുവിയായിരുന്നു..എങ്ങിനെയാണ് അവിനാശ് കൃത്യമായി
കുരുവിയെ കവണ വെച്ച് വീഴ്ത്തിയത്!കുരുവി വീണപ്പോള്‍ അവന് ചാടിത്തുള്ളി..തന്റെ
ഉന്നത്തില്‍ അഭിമാനം കൊണ്ടു..താഴെ വീണ കുരുവിയെ അവന് വടി കൊണ്ട്
തല്ലി..കുരുവിയുടെ ദേഹത്ത് കൊള്ളുന്ന അടികള്‍ക്ക് തനിക്കാണല്ലോ വേദനിച്ചത്!വളരേ
വളരേ..തന്നില്‍ വേദനകള്‍ പെരുകുന്നത് നാഥറിഞ്ഞു..എന്തിനാണ് നാട്ടിലെ ഓരോ കുരുവി
ചത്തൊടുങ്ങുമ്പോളും തനിക്ക് നോവുന്നത്?
തനിക്ക്
ചിരിക്കാനാകാതെ നാഥ് പറഞ്ഞു.."നീ ദുഷ്ടനാണ്" തന്റെ ഡിക്ഷ്ണറിയില്‍
അതായിരുന്നു ഏറ്റവും ശക്തമായ വാക്ക്.."ദുഷ്ടന്‍"
അമ്മ
അടിക്കടി അച്ഛനെ വിളിക്കുന്ന വാക്ക്..
കുരുവിയുടെ
പാട്ട് പോലെ മനോഹരമായിരുന്നു അമ്മയുടെ താരാട്ടുകള്‍..പക്ഷേ.ഈ ദുഷ്ടന്‍ എന്ന വാക്ക്
മാത്രം.കൂമന്റെ രാത്രിയിലെ മൂളല്‍ പോലെ തന്നെ
അലട്ടികൊണ്ടിരുന്നിരുന്നു..സ്നേഹനിധിയായ അച്ഛനെ അമ്മ എന്തിനായിരുന്നു അങ്ങിനെ
വിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത് അതിന്നും അജ്ഞാതം തന്നെ..
തന്നേക്കാള്‍
രണ്ട് വയസ്സ് മൂത്തവനാണ് അവിനാശ്..എന്നും എന്തും തല്ലിതകര്‍ക്കാന്‍ മിടുക്കന്‍..അത്
ബന്ധങ്ങളാകട്ടെ ശില്‍പങ്ങളാകട്ടെ മനസ്സുകളാകട്ടെ എന്തിലും..തല്ലിതകര്‍ക്കുന്നതില്‍
ആനന്ദം കണ്ടെത്തുന്നവനാണ്..അത്തരമൊരു മനസ്സുള്ളവനിന്നൊരു രാഷ്ട്രീയനേതാവാണ്..അന്ന്‍
കുരുവി..ഇന്ന് ജനം..നാട്..അവിടേയും തകര്‍ക്കുന്നതില്‍ ആനന്ദം കണ്ടെത്തുകയാണോ?ആര്‍ക്കറിയാം!
ആത്മസംഘര്‍ഷങ്ങള്‍
തന്നില്‍ മൗനം പടര്‍ത്തുന്നത് നാഥ് തിരിച്ചറിഞ്ഞു.കുരുവിയുടെ മരണത്തിന് ശേഷം നാഥ്
മൗനിയാകുന്നത് അവന്റെ അമ്മയാണാദ്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞത്.."എന്താ എന്റെ
കുട്ടിയ്ക്ക് പറ്റിയത്?"
കളിചിരികള്‍
വറ്റിപ്പോയി തനിയെ ഇരിക്കുന്ന കുട്ടി അമ്മയുടെ നൊമ്പരമായി മാറി..ചിരികള്‍
വല്ലപ്പോളും.അവനെ ചിരിപ്പിക്കാന്‍ പാടുപെട്ട് അമ്മ കരയാന്‍ തുടങ്ങും.
"ഒന്നു
ചിരിക്കെടാ ചക്കരേ.."
അമ്മ
കെഞ്ചും..
അവന്
ചിരിക്കാന്‍ പാടുപെട്ടു..ചിരിക്കാനുള്ള അവന്റെ ശ്രമം..അമ്മ കെട്ടിപ്പിടിച്ച്
മുത്തം കൊടുക്കും..ദേഹമാസകലം..ഇക്കിളിയാക്കും..എന്നിട്ടും കാര്യമായ ഭാവഭേദങ്ങള്‍
അവിടെ ഉണ്ടാവുന്നില്ലായിരുന്നു..
"ഈ
കുട്ടിക്കിതെന്തു പറ്റി?!" അമ്മ സ്വയം പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു..അവനൊരിടത്ത്
നിന്നുകൊണ്ട് ചിരിക്കുന്നത് അമ്മ കണ്ടുപിടിച്ചു..മുറ്റത്ത് കുരുവികള്‍ വരുമ്പോള്‍
കുരുവികളോട് അവന് കിന്നാരം പറഞ്ഞു..ചിരിച്ചു....കുരുവികള്‍ക്കായി അമ്മ കൊച്ചുമണ്‍കുടങ്ങളില്‍
തുളകളിട്ടു ചുമരില്‍ പിടിപ്പിച്ചു..അതിനുള്ളില്‍ കയറിയിറങ്ങിപോകുന്ന കുരുവികള്‍!..കുരുവികള്‍ക്കായി
കൊച്ചുമണ്‍പാത്രങ്ങളില്‍ വെള്ളം വെച്ചു.അതില്‍ നിന്ന്‍ അവ വെള്ളം കുടിക്കുന്നത്
വിസ്മയത്തോടെ
നാഥ് നോക്കിനിന്നു..അവയോട് കളിച്ചു ചിരിച്ചു..അമ്മയുടെ
സന്തോഷത്തിനതിരില്ലായിരുന്നു..
എന്നിട്ടും
അമ്മയുടെ സന്തോഷം അധികകാലം നീണ്ടുനിന്നില്ല..സ്കൂളില്‍ പോകാന്‍ തുടങ്ങിയ നാഥ്
വീണ്ടും മൗനിയായി കൂട്ടുകാരില്ല.കളിചിരികളില്ല...ഒറ്റയ്ക്കിരിപ്പ്..അമ്മയ്ക്ക്
വിഷമം അധികരിച്ചതേയുള്ളൂ..."ഈ കുട്ടി എന്തേ ഇങ്ങിനെയായത്?"..
എവിടെയോ
തനിക്ക് കുഴപ്പങ്ങളുണ്ടെന്ന്‍ നാഥിനും തോന്നിതുടങ്ങിയിരുന്നു..എല്ലാവരും സ്കൂള്‍ഗ്രൗണ്ടിലെ
കളിക്കളത്തില്‍ ഓടി നടന്നപ്പോള്‍ സ്കൂളിനടുത്ത കുറ്റിക്കാട്ടില്‍ കുരുവികളോട് കിന്നാരം
പറയാനാണ് അവന് സമയം ചിലവഴിച്ചത്..കുറ്റിക്കാടുകളില്‍ വള്ളിച്ചെടികള്‍ക്കിടയിലൂടെ
അവന് കുരുവികള്‍ക്ക് പിന്നാലെ ഓടിനടന്നു..അവ അവനുവേണ്ടി പാടി..ചിലവ അവനുമായി
ചങ്ങാത്തം കൂടി..അവയ്ക്ക് വേണ്ടി അവന് കൊച്ചുപാത്രങ്ങളില്‍ വെള്ളം
വെച്ചു...ഒടുക്കം ചില കുരുവികള്‍ അവന്റെ ദേഹത്തില്‍ വന്നിരിക്കാന്‍ ധൈര്യം
കാണിച്ചു..
അവന്റെ
തലമുടികളില്‍ അവ കൊക്ക് കൊണ്ട് കോതി..കാതുകളില്‍ സ്വകാര്യം പറഞ്ഞു..പക്ഷേ..ഈ
സ്വകാര്യം പറച്ചില്‍ അധികം നീണ്ടു നിന്നില്ല..കുട്ടികള്‍ ക്ലാസ്സ്ടീച്ചറോട്
പറഞ്ഞുകൊടുത്തു .."ഇവന്‍ കുറ്റിക്കാട്ടില്‍ കയറിനടക്കുന്നു"..
സ്കൂളില്‍
നിഷിദ്ധമായ സ്ഥലങ്ങളുണ്ട്..വിലക്കപ്പെട്ട ഇടങ്ങള്‍..കിണറിന്റെ അരമതില്‍..കുറ്റിക്കാട്
അടുത്തുള്ള റോഡ്..കടകള്‍
തൊട്ടടുത്തുള്ള
മാസത്തിലൊരിക്കല്‍ മാത്രം ആരാധനയുള്ള ക്രിസ്ത്യന്‍ പള്ളി..ഇവിടെയൊന്നും പോകാന്‍
അനുവാദമില്ലായിരുന്നു..അത്തരമൊരു വിലക്കപ്പെട്ട ഇടത്തായിരുന്നു തന്റെ
ഗമനം!..കൈവെള്ളയില്‍ വീണ അടികള്‍ അവനു വേദനിച്ചില്ല...അത് അടിയുടെ എണ്ണം
കൂട്ടി..എന്നിട്ടും കുരുവികളുമായുള്ള ചങ്ങാത്തത്തിന് കുറവൊന്നുമുണ്ടായില്ല..അടികള്‍
പിന്നെയും കിട്ടി..ഒടുക്കം വീട്ടില്‍ പരാതിയെത്തി..
"നിങ്ങളുടെ
മകന് തീരെ അനുസരണയില്ല..അടുത്തുള്ള കുറ്റിക്കാട്ടില്‍ പോകരുതെന്ന്‍ പലവട്ടം
വിലക്കിയിട്ടും അവനവിടെ പോകുന്നു..എന്ത് അപകടം പറ്റിയാലും ഞങ്ങള്‍
ഉത്തരവാദികളല്ല.."
സ്കൂളിന്
ഒരു വേലി കെട്ടിയാലെന്താ കുഴപ്പം? അതായിരുന്നു അച്ഛന്റെ ചോദ്യം..ഇങ്ങിനെ
തുറന്നിടുന്നതുകൊണ്ടല്ലേ കുട്ടികള്‍ പുറത്ത് പോകുന്നത്..എന്തായാലും സ്കൂളിന്
വേലിയായി..ആദ്യമൊക്കെ വേലി ചാടി അവനവിടെ പോയി..കുരുവികളോട് ചങ്ങാത്തം
കൂടി..പിന്നെയും അവന് പിടിക്കപ്പെട്ടു..അടി പിന്നേയും കിട്ടി..കൈവെള്ളയിലെ തിമിര്‍ത്ത
പാടുകള്‍ കണ്ട് അമ്മ സങ്കടപ്പെട്ടു..
എന്തിനാ
കുട്ടി നീ ഇങ്ങിനെ തല്ലു വാങ്ങുന്നത്?അവിടെ പോകാതിരിന്നു കൂടെ?അമ്മയുടെ കണ്ണുകള്‍
നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നു..
ഇടയ്ക്ക്
അച്ഛന്റെ ഉറക്കെയുള്ള സംസാരം കേട്ടു.."ഇവളൊരുത്തിയാ ഈ ചെക്കനെ ഇത്ര
വഷളാക്കുന്നത്..എല്ലാ താളത്തിനും തുള്ളിക്കോളും.."
"ഇനി
പോകരുത് മോനു..അമ്മയെ ചീത്ത കേള്‍പ്പിക്കരുത്.."
മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ
അവന് തലയാട്ടി..പക്ഷേ വേലിയ്ക്കരുകില്‍ നട്ട ചെമ്പരത്തികളില്‍ പൂക്കള്‍ വിടര്‍ന്നു..അതിലെ
തേന്‍ നുകരാന്‍ കുരുവികള്‍..പറന്നെത്തി..വീണ്ടും അവ അവനുമായി ചങ്ങാത്തം കൂടി..അവ
എന്നും അവനും ചുറ്റിലും പറന്നു നടന്നു..
സ്കൂളില്‍
അവന് കുരുവി എന്നു പേര്‍ കിട്ടി..അവനാരോടും എതിര്‍ക്കാന്‍
പോയില്ല.."കുരുവി"..അവനെന്തോ ആ പേരിനോട് വലിയ ഇഷ്ടം തോന്നി..എന്തിന്
പരിഭവിക്കണം?എന്തിനെതിര്‍ക്കണം..എന്തോ എതിര്‍പ്പില്ലാതായതുകൊണ്ട് വിളിയുടെ ശക്തി
കുറഞ്ഞു..
പക്ഷേ
അവന് മനസ്സുകൊണ്ട് കുരുവി എന്ന പേര്‍ വിളിച്ചുകേള്‍ക്കാന്‍
കൊതിക്കുകയായിരുന്നു..അവന് കുരുവിയെപോലെ പാറി നടക്കാന്‍ വല്ലാതെ
കൊതിച്ചു..എങ്കില്‍ കുരുവികള്‍ക്കൊപ്പം തനിക്കും പാറി നടക്കാമല്ലോ..
ആ
വേലിപടര്‍പ്പിനപ്പുറത്തെ കുറ്റിക്കാട് വെട്ടിവെളുത്തു..അവിടെ ഒരു വലിയവീടിന്റെ പണി
നടക്കുന്നു..തന്റെ കുരുവികളുടെ വാസസ്ഥലം..അവിടെ തണല്‍ നഷ്ടമായി..അവിടെ നിന്ന വലിയ
അയിനിമരം മുറിച്ചുമാറ്റപ്പെടുമ്പോള്‍ തന്റെ ശരീരത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം
മുറിച്ചുമാറ്റപ്പെടുന്ന പോലെ നാഥിന് അനുഭവപ്പെട്ടു..അവന് ക്ലാസ്സ്മുറിയില്‍ തനിയെ
ഇരുന്നു കരഞ്ഞു..
"നാഥെന്തിനാ
കരയുന്നത്?"..ടീച്ചര്‍ ചോദിച്ചിട്ടും മറുപടിയൊന്നുമുണ്ടായില്ല..അവന്
കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു..വീട്ടില്‍ പരാതിയെത്തി..
"ഈ
കുട്ടിക്കെന്തോ കുഴപ്പമുണ്ട്.നല്ലൊരു ഭ്രാന്തിന്റെ ഡോക്ടറെ കാണിക്ക്.."
അമ്മ പതിവ് പോലെ കരഞ്ഞു..അച്ഛന് കയര്‍ക്കാനും..
അങ്ങിനെയാണ്
ഡോക്ടര്‍ ശിവാനന്ദയുടെ അടുക്കലെത്തിയത്..ഡോക്ടറുടെ മുറിയില്‍ കയറിയതും അവന് വളരെ
സന്തോഷം തോന്നി..കുരുവി ചെമ്പരത്തിയില്‍ നിന്ന്‍ തേന്‍ കുടിക്കുന്ന ചിത്രം ചുമരില്‍..ഡോക്ടറവനോട്
പലതും ചോദിച്ചു..സാധാരണയില്‍ കവിഞ്ഞ പ്രതിഭയുള്ള കുട്ടിയാണെന്നായിരുന്നു
ശിവാനന്ദയുടെ കണ്ടുപിടുത്തം..ഇവനൊരു അസുഖവുമില്ല..
"പ്രകൃതിയുടെ
നാശത്തില്‍ ദുഃഖിക്കുന്നത് ഒരു അസുഖമല്ല..മനസ്സില്‍ നിറയുന്ന ദുഃഖം കരഞ്ഞുതീര്‍ക്കുന്നത്
ഒരു അസുഖമല്ല.."
അവനമ്മയുടെ
മുഖത്തേക്ക് നോക്കി..അമ്മ അച്ഛന്റേയും..അച്ഛന് ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞത് ബോധിച്ച
മട്ടില്ല.അച്ഛനപ്പോളും കരുതിയിരിയ്ക്കുന്നത് നാഥിന് എന്തോ കുഴപ്പമുണ്ടെന്ന്‍
തന്നെയാണ്..ഇറങ്ങാന്‍ നേരം കുറച്ച്നേരം കൂടെ ആ കുരുവിയുടെ ചിത്രത്തിലേക്ക് അവന്
നോക്കിനിന്നു..
"മോന്
ആ ചിത്രം വേണോ?" അവനൊന്നു ചിരിച്ചു
"ഇതവനെടുത്തുകൊടുക്കൂ.."
ഡോക്ടര്‍ സഹായിയെ വിളിച്ചു ആ ചിത്രം ഇളക്കിയെടുത്തു..അവന്റെ കയ്യില്‍ കൊടുത്തു..അവന്
അമ്മയുടെ മുഖത്ത് നോക്കി..അമ്മ നെറുകയില്‍ ഒരുമ്മ കൊടുത്തു..
ആ
ചിത്രം എവിടെ പോകുമ്പോളും അവന് കൂടെ കരുതി..വെറ്റിനറികോളേജിലെ പഠിത്തം അവിടെ
നിന്നും ഗവേഷണപഠനത്തിനായി .സ്കോളര്‍ഷിപ്പോടെ മാഞ്ചസ്റ്ററിലേക്ക് പറന്നപ്പോളും അവന്
കുരുവികള്‍ കൂട്ടായിരുന്നു ആ ചിത്രവും..അവന്റെ മുറിയില്‍ അത് ശാന്തത പടര്‍ത്തി.
ഇന്ത്യയിലെ
ഒരു പ്രമുഖപത്രത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള ലണ്ടനിലെ പ്രാദേശികലേഖകനായി നാഥ്..അവന്റെ
ക്യാമറയില്‍ നിറഞ്ഞ ചിത്രങ്ങള്‍ അവന് പണം നേടിക്കൊടുത്തു..ഫോട്ടോഗ്രാഫിയിലുള്ള
അവന്റെ മിടുക്ക് ഒരു ഗവേഷകനേക്കാള്‍ നിറഞ്ഞുനിന്നു.
സഞ്ചാരങ്ങളുടെ
ലോകത്തേക്ക് അവന് നീങ്ങുകയായിരുന്നു.അമ്മ..ഇടയ്ക്കെല്ലാം നാട്ടിലേക്കുള്ള അവന്റെ
വരവിന് കാരണമായി..അമ്മയുമായുള്ള സഹവാസം അവന് പുതിയ യാത്രയ്ക്കുള്ള ഊര്‍ജ്ജം നല്‍കി..ഒരു
വരവ് അടുത്ത സഞ്ചാരം..അവനോട് അമ്മ വിവാഹത്തെ പറ്റി ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തികൊണ്ടിരുന്നു..അവന്റെ
മനസ്സില്‍ കുരുവികളായിരുന്നു..ആത്മാവ്
നഷ്ടപ്പെടുന്ന
കുരുവികള്‍..
അവനെത്തേടി
വന്ന ഗസ്റ്റ് ലക്ചര്‍ പദവി..പലയിടത്തും അവന്റെ മണിക്കൂറുകള്‍ക്ക്
വിലയിടപ്പെട്ടു.അവന്റെ വാക്കുകള്‍ക്ക് ലോകം കാതോര്‍ത്തു..ഗവേഷകന്‍..സാഹിത്യകാരന്‍..ഫോട്ടോഗ്രാഫര്‍..ചിത്രകാരന്‍..അവന്
അപ്പൂപ്പന്‍ താടി പോലെ പാറി നടന്നു..ഇന്നിവിടെ നാളെ മറ്റൊരിടത്ത് യാത്രകളുടെ
രസങ്ങള്‍!അവന് ലൈംഗികമായ വികാരങ്ങളുണ്ടായില്ലേ?അവന് സൃഷ്ടിയിലായിരുന്നല്ലോ
എന്നും..അതില്‍ രതി നല്‍കുന്ന ആനന്ദം അവന്
കിട്ടിയിരുന്നിരിക്കണം..നെറ്റിത്തടത്തിലൂടെ അവനില്‍ കയറിക്കൂടുന്ന ഊര്‍ജ്ജം..അടുത്ത
രതിവേളകള്‍ക്ക് അവനെ ശക്തിയുള്ളവനാക്കി..
എന്നും
അവന് ഡോക്ടര്‍ ശിവാനന്ദയെ മറന്നില്ല.നാട്ടില്‍ വരുന്ന ഒരു സന്ദര്‍ഭത്തിലും അവന്
ഡോക്ടറെ കാണാന്‍ മറന്നില്ല.ഒരു ആത്മീയഗുരുവിനെ പോലെ അദ്ദേഹമവനെ സ്വീകരിച്ചു.അവര്‍
സംവദിച്ചു..ഓരോ വരവിലും ഡോക്ടര്‍ ശിവാനന്ദയില്‍ മാറ്റങ്ങള്‍
വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു..ആത്മീയതയിലേക്ക് നീങ്ങുന്ന ഡോക്ടറെ തെല്ല് കൗതുകത്തോടെയാണ്
അവന് കണ്ടത്
ഭാര്യയുടെ
മരണശേഷം കാഷായവസ്ത്രധാരിയായ ശിവാനന്ദ..മക്കളെയും വീടും
ഉപേക്ഷിച്ചു..അദ്ദേഹത്തിന്റെ രോഗികള്‍ക്ക് അദ്ദേഹത്തെ ആഴ്ചകളോളം കാത്തിരിക്കേണ്ടി
വന്നു..സഞ്ചാരത്തില്‍ ആനന്ദം കണ്ടെത്തി ഡോക്ടര്‍..മിക്കപ്പോളും പോത്തന്‍‌കോടുള്ള
കരുണാഗരഗുരുവിന്റെ ആശ്രമത്തിലേക്ക് ആദ്ദേഹം യാത്ര തിരിക്കും.ശിവഗിരിയും
അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇഷ്ടകേന്ദ്രം തന്നെ.
രോഗികള്‍ക്ക്
വേണ്ടി അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇ മെയില്‍ തുറന്നുവെയ്ക്കും..ചികിത്സ ഇ മെയിലുകള്‍ വഴി
വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു..അദ്ദേഹത്തിന് എന്തൊക്കെ ഉപേക്ഷിച്ചാലും അവരെ ഉപേക്ഷിക്കാന്‍
വയ്യായിരുന്നു.അനേകം കുടുംബങ്ങളുടെ കണ്ണീരുണക്കുന്ന ഒരു കര്‍മ്മത്തിന് താന്‍
നിമിത്തമാണെന്ന്‍ അദ്ദേഹത്തിനറിയാമായിരുന്നു..
അദ്ദേഹം
വഴി ആശ്രമങ്ങളിലേക്കുള്ള യാത്രകളുടെ എണ്ണം കൂടി വന്നു..കാരണം പലപ്പോഴും അദ്ദേഹം
ആശ്രമത്തിലായിരിയ്ക്കും എന്നതു തന്നെ..
അമ്മയുടെ
മരണം അവനെ കൂടുതല്‍ സ്വതന്ത്രനാക്കി.കാടിന്റെ മരണം സംഭവിക്കുന്നിടത്ത് നാഥിന്റെ
സാന്നിധ്യമുണ്ടായി..മരങ്ങള്‍ മുറിഞ്ഞുവീഴുന്നിടത്തവന്റെ ശബ്ദമുയര്‍ന്നു..കുരുവികള്‍
അവനുചുറ്റും അന്നും കലപില കൂട്ടി..യാത്രകളില്‍ എവിടെ നിന്നാണ് അവനരികിലേക്ക് അവ
തേടി വരുന്നത് ആര്‍ക്കറിയാം?ഡോക്ടര്‍ ശിവാനന്ദ തമാശയായി പറഞ്ഞു
"നിന്നില്‍ കുരുവികളുടെ ആത്മാക്കള്‍ കൂടു കൂട്ടിയുണ്ടാകും ..അതാണ് അവ നിന്നെ
തേടി വരുന്നത്"..അദ്ദേഹം അതു പറഞ്ഞ് പൊട്ടിചിരിച്ചു.
നാഥ്
തന്നില്‍ കൂടു കൂട്ടിയ കുരുവികളുടെ ആത്മാക്കളോട് സംസാരിച്ചു..
അവ
പരാതി പറഞ്ഞു "നീ കണ്ടില്ലേ ഞങ്ങള്‍ വംശം മുടിയുന്നത്?..ഞങ്ങളുടെ
വാസസ്ഥലങ്ങള്‍ കയ്യേറപ്പെടുന്നത്?"
അവന്
അവര്‍ക്ക് വേണ്ടി ഒച്ച വെച്ചു.എവിടേയും അവനെ ഒച്ച കേള്‍ക്കുന്നില്ലായിരുന്നു..ഇന്ന്
സന്ന്യാസത്തിന്റെ കാഷായത്തില്‍ അവന് സ്വാമി ശുഭാനന്ദയാണെങ്കിലും അവനെ കുരുവികളുടെ
ആത്മാക്കള്‍ ശല്യം ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു.അവന് കുരുവികള്‍ക്കായി
വാസസ്ഥലമൊരുക്കി.എന്നിട്ടും അവ കലപില കൂട്ടി..കോണ്‍ക്രീറ്റ് കാടുകള്‍ക്കിടയില്‍
ഭക്ഷ്ണമെവിടെ?തേനെടുക്കും പൂക്കളെവിടെ?
അസ്വസ്ഥനായ
സഞ്ചാരിയായി നാഥെന്ന ശുഭാനന്ദ തന്റെ പാഴ്ജന്മത്തെ ഓര്‍ത്ത്
വേവലാതിപ്പെട്ടു..മരിച്ചുപോകുന്ന പ്രകൃതിയെ ഓര്‍ത്തു
വേദനിച്ചു.കൊല്ലപ്പെടുന്ന
കുരുവികളെ ഓര്‍ത്തു..തകര്‍ക്കപ്പെടുന്ന അവയുടെ കൂടുകളോര്‍ത്തു.അപ്പോള്‍
കുരുവികളുടെ ആത്മാക്കള്‍ അവനോട് സഹതപിച്ചു.."നിന്നെ വെറുതെ ശല്യം
ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്നില്ല .ഞങ്ങളുടെ സങ്ക്ടം ഇത്രയ്ക്കും നിന്നെ
വേദനിപ്പിച്ചോ?.നിന്റെ സങ്കടം കാണാന്‍ വയ്യ!.."
കുരുവികളുടെ
ആത്മാക്കള്‍ക്ക് അവനോട് സ്നേഹമായിരുന്നു..!
By
സുമേഷ്.കെ.ആര്‍(SRK)
